Geroosterde Spruiten met Appel, Walnoot en Cranberries

Afgelopen maandag vroeg op Facebook naar spruitjes. Hoe zijn de meningen daarover verdeeld? En wat opviel was dat veel lezers spruitjes als kind echt heel vies vonden, maar tegenwoordig meer dan waarderen. Zoals met wel meer groenten. Want wie lustte als kind spinazie, andijvie of witlof niet en eet deze groenten nu bijna wekelijks omdat ze echt heel lekker zijn? Toch bleef er een harde kern die echt niet van spruitjes hield. De bittere, zwavelachtige smaak en mogelijke ‘bijwerkingen’ (in de ruimste zin) waren genoeg voor een flink aantal mensen om ze toch af te zweren.

Ikzelf vond spruitjes vroeger ook niet te pruimen. Bittere bommetjes waren het. En ze waren niet lekker te krijgen al ging alle appelmoes die op de tafel stond op mijn bord. Ook kaas hielp niet. Het was een verloren zaak.

Fast forward 25 jaar en onderhand al een aantal jaar gelukkig getrouwd met een man die verstokt spruitjes ‘lover’ is. Tsja. Wat moet je dan? Hij groeide in Engeland op met spruitjes bij zo’n beetje elk ‘Roast Dinner’ en zijn smaak is beduidend anders dan die van mij, dus ja, spruitjes moesten weer op het menu komen.

Combineer dat met twee koters die spruitjes wél lekker vinden (ja mensen, dat leest u goed), dus moeders kon net doen alsof ze ook wekelijks spruitjes op het menu zette. Nu ben ik een grote meid, dus ik eet spruitjes zonder al te veel problemen zo op. Maar ik vond wel dat ik er meer mee kon doen dan alleen koken. Roerbakken, roosteren, frituren (tempura), stampen… ik heb het allemaal uitgeprobeerd. Maar mijn favoriet is toch roosteren in de oven. Zeker met iets zoets om de bittere smaak wat te maskeren.

En nu in de herfst zijn appels en cranberries natuurlijk volop te krijgen. Een heerlijke combinatie!

Daar komt bij dat ik een oplossing voor mijn spruitjes-probleem denk gevonden te hebben: Zelf spruitjes kweken. Het gaat redelijk eenvoudig. Plantje kopen bij een tuincentrum, planten, negeren, oogsten in de herfst. Wel hebben ze veel ruimte nodig en hebben ze bij ons de neiging om erg te hangen, liefst daar waar je loopt. Maar vooruit. De smaak van deze spruitjes is zo heel anders, meer groen dan bitter. Fris haast. Kijk, dat is al een hele verbetering! Plus het is erg leuk om spruitjes te oogsten. Kleine handjes kunnen hier prima bij helpen.

Wel even goed wassen in azijn en blancheren. Daarna weer afspoelen en ze zijn klaar voor gebruik. Dit doodt en verwijdert aanwezige inwoners van de spruitjes. Wel zo aangenaam. Op deze manier heb ik al drie kilo spruiten verwerkt en ingevroren.

Dus nu naar het recept. Ik vond het hier. Het is erg eenvoudig en ontzettend lekker. Ik maakte het als lunch tussen de middag dat de kinderen thuiskwamen om te eten. Maar dit zal ook erg lekker zijn bij stoofvlees of een kip uit de oven. Liever vegetarisch? Wat denk je van een heerlijke bloemkoolpuree hierbij? Voeg extra noten of wat peulvruchten toe en je eet als een dikkerd 😉